Smart City na świecie

Holendrzy ze studia projektowego Vouw stworzyli latarnię, która na przechodniów reaguje jak żywa istota: pochyla się, rozchyla klosz i rozjaśnia światło. Ma to być przykład tzw. slowtech, czyli wykorzystanie technologii, aby do życia wprowadzić więcej przyjaznego uroku niż wydajności.

Bez względu na to, czy przeprowadzasz się do nowego osiedla na obrzeżach dużego miasta w Polsce, czy mieszkasz na typowym amerykańskim przedmieściu, nieodłącznym elementem krajobrazu są tu wszechobecne samochody. Dlatego architekci projektujący osiedle Oberbillwerder pod Hamburgiem, od początku chcieli by wyróżniającą je cechą (poza nowoczesnym designem) był właśnie brak widoku samochodów.

Singapur, Helsinki i Zurich to najinteligentniejsze miasta świata - wynika z raportu Smart City Index, opracowanego przez szwajcarską szkołę biznesu The Institute for Management Development. Wśród 109 ocenianych przez IDM miast, Warszawa znalazła się na 55 miejscu.

Z rowerem człowiek jest bardziej wydajny niż szybki koń czy zwinny łosoś, o samolocie nawet nie wspominając. Tak przynajmniej wynika z  niecodziennego zestawienia, które przygotował miesięcznik Scientific American, porównując ze sobą zarówno zwierzęta, jak i opracowane przez człowieka maszyny.

W 2020 roku 47 proc. obywateli Unii Europejskiej w wieku 16-74 lata uzyskało informacje ze stron internetowych organów publicznych. Oznacza to wzrost o 14 punktów procentowych w porównaniu z 2008 r., gdy odsetek ten wyniósł 33 proc. – wynika z badań Eurostatu.

Po zmianie władzy na Kapitolu, zmieniło się podejście Stanów Zjednoczonych do kwestii walki z globalnym ociepleniem (USA wróciły do porozumienia klimatycznego z paryskiego szczytu), a teraz Amerykanie pokazują, że równie ważnym dla nich frontem jest walka o stworzenie bardziej zrównoważonego systemu transportu. Do senatu trafiła właśnie ustawa, która oferuje miastom 10 miliardów dolarów finansowania na  usunięcie miejskich autostrad oraz naprawienie szkód wyrządzonych przez te projekty mieszkającym w ich pobliżu społecznościom.

W zależności od źródła szacuje się, że w obszarach miejskich żyje dzisiaj ok. 55 – 85% spośród wszystkich ludzi na Ziemi. Zarówno liczba ludności jak i migracja do miast rosną niemal wykładniczo. Nic dziwnego – życie w mieście jest zwyczajnie wygodne. Jednak im więcej z nas korzysta z wygód miasta, tym trudniej jest zrównoważyć jego funkcjonowanie. Jednym z efektów stale rosnącej urbanizacji, obok zanieczyszczenia światłem i nadmiernym hałasem, jest znaczący wzrost temperatury na obszarach zabudowanych. Miejskie wyspy ciepła, bo tak określa się nienaturalną różnicę temperatury między aglomeracją a pobliskimi obszarami wiejskimi, powodują szereg zagrożeń nie tylko dla okolicznych ekosystemów ale i – a może przede wszystkim – nas samych.

Społeczeństwa dobrobytu przyzwyczaiły się do tego, aby meble traktować jak ubrania. Wymieniane są nie wówczas gdy się zniszczą, ale gdy się znudzą. Przestaną podobać. Dlatego, podczas gdy w Polsce żywotność sofy, stołu czy krzesła sięga ćwierć wieku, w Europie Zachodniej nie przekracza 6 lat. “To całkiem inne światy. U nas meble pełnią rolę funkcjonalną, na zachodzie to element stylu i mody, która wciąż się zmienia“, mówi Maciej Formanowicz, założyciel i prezes Forte. Skrócenie żywotności i coraz częstsza wymiana mebli powoduje, że podobnie jak w przypadku odzieży coraz bardziej poważnym wyzwaniem staje się zagospodarowanie meblarskich odpadów. A tych jest co roku aż 12 mln ton.

Wszystko zaczęło się w 2016 kiedy władze Barcelony postanowiły wprowadzić pierwsze Superblocki – są to wydzielony fragmenty miasta wewnnątrz których ograniczany jest ruch samochodów. Oznacza to, że zarówno auta jak i autobusy mogą poruszać się jedynie po zewnętrznych granicach Superblocku, a wewnątrz niego jedynymi dozwolonymi pojazdami są służby i dostawcy. Ich głównym celem jest oczywiście ograniczenie liczby samochodów oraz zanieczyszczeń przez nie produkowanych jak również tworzenie wspólnoty wśród sąsiadów. Zamknięcie ulic na takich terenach umożliwia stworzenie zielonych i bezpiecznych przestrzeni rekreacyjnych, czy dodatkowych lokali gastronomicznych dla jego mieszkańców.

Przywykliśmy do tego, że o ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych rozmawiają przedstawiciele rządów, swoje stanowiska mają też instytucje międzynarodowe – Norwegowie zauważają jednak, że to w miastach tkwi główne źródło problemu i to od nich powinno się zacząć.