"Nasz Przemyśl"

aut. Jacek Błoński, „Nasz Przemyśl”, luty 2011 (Nr 77) Podczas drugiej wojny światowej w Przemyślu miała miejsce historia, która mogłaby się stać kanwą przejmującej powieści bądź przeboju kinowego. W czasach, kiedy ludzkie życie nie miało żadnej wartości młoda dziewczyna postanowiła uratować trzynaście osób pochodzenia żydowskiego, w tym swego późniejszego ukochanego. Wiele lat później historia Stefanii Podgórskiej została rozsławiona w amerykańskim filmie „Hidden in Silence”.

aut. Lucjan Fac, „Nasz Przemyśl”, luty 2011 (Nr 77) „Z całej duszy pozdrawiam moich dzielnych żołnierzy i szlachetnych sprzymierzeńców. Bóg jest z nami!”. Car Mikołaj II do żołnierzy wyruszających na front w 1914 r.

aut. Jacek Błoński, „Nasz Przemyśl”, styczeń 2011 (Nr 76) Jednym z najmniej znanych epizodów dziejów Twierdzy Przemyśl było tajemnicze spotkanie w biurze wywiadu austro-węgierskiego HK-Stelle przy dowództwie X Korpusu C.K. Armii w Przemyślu w dniu 29 września 1906 roku. W spotkaniu brał udział jeden z najbardziej poszukiwanych polskich działaczy socjalistycznych przez carską Ochranę Józef Piłsudski.  

aut. Jacek Błoński, „Nasz Przemyśl”, wrzesień 2010 (Nr 72) Dwadzieścia osiem lat temu we wtorek 31 sierpnia 1982 roku w wielu polskich miastach wbrew woli gen. Wojciecha Jaruzelskiego i WRON (Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego) Polacy postanowili uczcić drugą rocznicę porozumień sierpniowych. W kościołach podczas uroczystych mszy świętych modlono się „o Ojczyznę wolną”, a także za dusze zamordowanych  górników i innych ofiar krwawych represji  ze strony SB i MO. Pamiętano również o tysiącach ludzi, którzy ośmielili przeciwstawić słowo i ideały wolności i demokracji przeciw czołgom i zomowskim pałkom.

aut. Dariusz Iwaneczko, „Nasz Przemyśl”, październik 2010 (Nr 73) Po powrocie do władzy w PRL Władysława Gomułki i wraz z rozpoczynającym się procesem tzw. odwilży poststalinowskiej dokonano reorganizacji aparatu bezpieczeństwa. Podstawą tej reorganizacji była ustawa z 13 listopada 1956 r. o zmianie organizacji naczelnych organów administracji publicznej w zakresie bezpieczeństwa publicznego. Rozwiązano wówczas na mocy tej ustawy  Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego,  a wszelkie sprawy związane z policją polityczną przesunięto do kompetencji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Terenowe jednostki Służby Bezpieczeństwa organizacyjnie zostały włączone do struktur wojewódzkich i powiatowych komend Milicji Obywatelskiej. Na czele każdej komendy stał komendant, a jego pierwszym zastępcą był zastępca ds. bezpieczeństwa. W komendach powiatowych i miejskich MO utworzone zostały referaty ds. bezpieczeństwa kierowane przez zastępców komendantów ds. bezpieczeństwa KP MO bądź KM MO. W 1967 r. KP MO w Przemyślu przemianowano na Komendę Miejską i Powiatową MO. Pion służby bezpieczeństwa został w tym okresie znacząco uszczuplony personalnie.  W latach sześćdziesiątych jednak ponownie nastąpił powolny wzrost liczby etatów w SB, co miało też związek z intensyfikacją działań operacyjnych wymierzonych w Kościół katolicki oraz w środowiska opozycyjne.

aut. Tomasz Pudłocki, „Nasz Przemyśl”, październik 2010 (Nr 73) Zbliżające się wybory samorządowe i nadzwyczajna wręcz aktywność niektórych kandydatów na radnych miejskich zmusza poniekąd do przedstawienia postaci, która w przedwojennym Przemyślu pełniła niebagatelną rolę. Karol Fischer – nauczyciel, inspektor szkolny, a w końcu radny jest przykładem człowieka, który na stanowisko jednego z włodarzy miasta zasłużył sobie swoją długoletnią, ciężką pracą. Takich trafnych wyborów pozostaje mi życzyć i współczesnym mieszkańcom miasta.   

aut. Dariusz Iwaneczko, „Nasz Przemyśl”, sierpień 2010 (Nr 70) W 1948 roku w Polsce zdominowanej przez komunistyczną Polską Partię Robotniczą nastąpiły istotne zmiany polityczne, które rozpoczęły proces monopolizowania systemu władzy. Zakończono zasadniczą część procesu, który doprowadził do rozbicia podziemia antykomunistycznego, doprowadzono do marginalizacji, a następnie faktycznego wcielenia Polskiej Partii Socjalistycznej i utworzenia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której prym wiedli komuniści ściśle podporządkowani Moskwie. Wreszcie rozprawiono się z jedyną legalnie działającą partią opozycyjną Polskim Stronnictwem Ludowym. Komuniści mogli zatem przystąpić do działań, które miały na celu zuniformizowanie ustroju i życia społecznego ze standardami sowieckimi. Ostrze tzw. walki klasowej zostało tym razem skierowane przeciwko polskiej wsi, którą zamierzano skolektywizować oraz przeciwko Kościołowi katolickiemu. Nowe wyzwania warunkowały.

aut. Tomasz Pudłocki, „Nasz Przemyśl”, wrzesień 2010 (Nr 72) Obchodzona przez nas każdego roku tragiczna rocznica wybuchu II wojny światowej odbiła swoje piętno nie tylko na losach państwa polskiego, ale nade wszystko na życiu pokolenia, któremu przyszło ją przeżyć. Nierzadko – jak w przypadku Adama Remiszewskiego – pełniona funkcja publiczna spowodowała, że najeźdźcy niemiecki i radziecki niemal od razu przyczynili się do fizycznej eliminacji wybijających się przedstawicieli elity intelektualnej i urzędniczej.

aut. Dariusz Hop, „Nasz Przemyśl”, czerwiec 2009 (Nr 57)   Po opisaniu w poprzednim odcinku placu przed Urzędem Miejskim, zajętego dawniej w części przez nieistniejącą zabudowę zachodniej pierzei Rynku, jak również samej siedziby władz miasta, czas na przedstawienie losów najważniejszego placu Przemyśla oraz stojącej przy nim pierzei północnej.

aut. Piotr Michalski, „Nasz Przemyśl”, grudzień 2018 (Nr 170) Okazją do przypomnienia postaci sanitariuszki, legionistki Ireny Benschówny, bohaterskiej obrończyni Przemyśla w czasie walk polsko – ukraińskich toczących się w listopadzie i grudniu 1918r. jest przypadająca w tym roku setna rocznica jej śmierci w bitwie pod Niżankowicami, a także 90 rocznica budowy i poświęcenia pomnika nagrobnego ufundowanego przez działający w Przemyślu Związek Polek.